-
1 syn
сущ.• мальчик• мальчишка• паренек• парень• сын• сынок• хлопец* * *♂, Я \synu, мн. И. \synowie сын;\syn przybrany приёмный сын; ● \syn marnotrawny блудный сын
* * *м, П synu, мн И synowie -
2 przybrać
глаг.• увеличить• увеличиться* * *przyb|rać\przybraćiorę, \przybraćierze, \przybraćrany сов. 1. подняться, прибыть;wody \przybraćrało вода прибыла;
2. принять;\przybrać inne nazwisko взять другую фамилию;
3. украсить, убрать;\przybrać choinkę украсить (нарядить) елку;
4. принять, приобрести;\przybrać jakąś pozę принять какую-л. позу;\przybrać na sile (mocy) усилиться; \przybrać na wadze прибавить в весе; \przybrać za syna, córkę усыновить, удочерить;
\przybraćrany ojciec приёмный (названый przest.) отец+1. wezbrać 2. przyjąć 3. przyozdobić, ozdobić, przystroić
* * *przybiorę, przybierze, przybrany сов.1) подня́ться, прибы́тьwody przybrało — вода́ прибыла́
2) приня́тьprzybrać inne nazwisko — взять другу́ю фами́лию
3) укра́сить, убра́тьprzybrać choinkę — укра́сить (наряди́ть) ёлку
4) приня́ть, приобрести́przybrać jakąś pozę — приня́ть каку́ю-л. по́зу
przybrać na sile (mocy) — уси́литься
przybrać na wadze — приба́вить в ве́се
przybrać za syna, córkę — усынови́ть, удочери́ть
przybrany ojciec — приёмный (назва́ный przest.) оте́ц
Syn:
См. также в других словарях:
syn — m IV, DB. a, WMs. u; lm M. owie, DB. ów «dziecko płci męskiej (w stosunku do rodziców)» Dorastający, małoletni syn. Jedyny, rodzony, pierworodny syn. Wyrodny syn. Mieć syna. Majątek przechodził z ojca na syna. ∆ Syn chrzestny «chłopiec, mężczyzna … Słownik języka polskiego
ojciec — m II, DB. ojca, C. ojcu, W. ojcze; lm M. ojcowie, DB. ojców 1. «mężczyzna mający własne dziecko (dzieci) w stosunku do tego dziecka (lub ze względu na nie)» Czuły, kochający, troskliwy ojciec. Rodzony, własny ojciec. Wyrodny ojciec. Ojciec… … Słownik języka polskiego
